Reykjavíkurborg sjálf aðal sökudólgurinn....

Hér er ég algjörlega sammála vini mínum Ómari Ragnarssyni, auk þess að styðja Kjartan Magnússon í að þetta verði skoðað í þaula.

Málið er það, að við höfum notað mjög léleg efni í malbik í Reykjavík til margra ára.  Ástæðan er sú, að borgin rekur eigin malbikunarstöð, sem sækir megnið af sínu efni í eigin malarnámur í nágreni Reykjavíkur.  Þar er ekki spurt um gæði, heldur hvernig billegast er sloppið frá því að malbika götur.  Það efni er alltof mjúkt og brotkennt, enda ungt berg, fullt af holum sem safna vatni, frýs og molnar.

Auk þess, þá malbikum við miklu þynnra en aðrar þjóðir og mér er sagt rangt bik sé notað sem bindiefni.  Við notum ódýrt bik sem auðvelt er að leggja, en ekki það bik sem við ættum að nota fyrir okkar köldu og röku aðstæður það sést m.a. á því að  malbikið hér skríður undan þunga meir en annarsstaðar, t.d. á bílastæðum og við bílalúgur, þar sem bílar stoppa, en einnig á strætóstoppistöðvum og sérreinum strætó, enda þótt strætó aki ekki á nöglum.

Það eru til hér yfir 40 ára gamlir steyptir vegir eins og upp í Kollafjörð.  Minna slit er á honum en á tveggja ára malbikuðum götum í Reykjavík. Sem dæmi má nefna að vegir sem eru malbikaðir með innfluttum alvöru efnum eins og norsku kvartz slitna miklu minna.  Það á einnig við um Hvalfjarðargöng, þar sem ekki hefur verið malbikað frá því að göngin opnuðu og slit ekki mikið, þó svo að þar sé ekið um á nöglum.  Bleytan er reyndar minni, en álagið það sama, auk þess að undirlag er afar gott, enda berggrunnur og því almennilegt undirlag.

Erlendis sér maður ekki rásað og gauðslytið malbik eins og hér við svipaðar aðstæður, þannig að maður hlýtur að draga þá ályktun að eitthvað sé verulega að í lagningu á malbiki í Reykjavík og á Íslandi.

Í ljósi þess að hér er svifryk og götur slitna mikið, þá er með ólíkindum að menn skuli ekki vinna gegn menguninni með því að þrífa göturnar með háþrýstiþvotti.  Slíkt sést ekki hér.  Í besta falli eru götur sópaðar einusinni á ári, þar sem rykinu er þyrlað upp, eða reynt að líma það niður með saltpækli eða öðru gumsi, sem gerir lítið annað en að drepa allan gróður í nágreninu og breytast síðan í meira svifryk.

Erlendis þar sem ég þekki til, eru götur þrifnar með reglulegu og þéttu millibili með háþrýstiþvotti þegar þiðnar.  Þar sem slíkt er gert sést ekki svifryk.

Að lokum er rétt að geta þess, að þróun í nagladekkjum og öðrum aðferðum til að ná fram gripi í hálku hefur þróast mjög mikið undanfarin ár.  Nagladekk eru miklu betri í dag en  fyrir nokrum árum, með betri tækni í dekkjum, léttari og færri nöglum ásamt fleiri atriðum.

Ég held að menn ættu að líta sér nær og horfa á þetta raunsætt með lausnir í huga, í stað þess að kenna nagladekkjum um allt og sjá einu lausnirnar í bönnum og skattlagningu.

 Ólafur Kr. Guðmundsson.

 

Vilja malbik út fyrir steypu

Athugasemdir

[Baldur Gíslason (IP-tala skráð) 5.11.2013 kl. 23:50]

Þetta er akkúrat það sem ég hef sagt árum saman, helsta ástæðan fyrir svifryksmengun er að göturnar í Reykjavík eru aldrei þrifnar. Ef mest eknu göturnar í Reykjavík eru skoðaðar þá eru alltaf sandhrúgur allstaðar nema í hjólförunum.

Einnig að ef malbikunartíðnin í Reykjavík er skoðuð með tilliti til umferðarþunga má komast að þeirri niðurstöðu að stærri borgir þar sem umferðarþungi er meiri gerðu vart annað en að malbika ef menn þar notuðu sömu efni og aðferðir við vegagerð og tíðkast í Reykjavík.

Veistu hvort gerðar hafa verið rannsóknir á því hversu stórt hlutfall af sliti malbiks í Reykjavík er vegna sigs í undirlagi og hversu mikið raunverulegt slit er um að ræða?

[Ólafur Guðmundsson (IP-tala skráð) 6.11.2013 kl. 21:49]

Já, það hafa verið gerðar rannsóknir á þessu.  Það var hjá nýrri deild hjá Rannsóknarstofnun Byggingariðnaðarins að Keldnaholti.  Tekin voru sýni, kjarnaborað og ýmis tæki til mælinga sett upp, þróuð og notuð. 

Niðurstöðurnar voru sláandi og bentu til þess að ekki væri allt sem sýndist.

Þessi vinna var lögð niður í kjölfar hrunsins ef ég man rétt og þeir sem þar unnu fóru til annarra starfa, en vel má vera að vitneskjan sé enn til staðar.  Allavega hefur lítið farið fyrir slíkri vinnu síðan.

Ólafur Guðmundsson.

[Þorsteinn Jóhannsson (IP-tala skráð) 10.11.2013 kl. 18:00]

Svona til að halda því til haga þá hafa farið fram umtalsverðar rannsóknir gegnum árin á gæðum íslensks bergs til malbiksgerðar og menn hafa lagt á sig mikla vinnu við að finna þær námur sem eru með slitsterkasta grjótið. Einu sinni var til s.n. Steinefnanefnd og ég held að ég geti sagt að á starfstíma hennar hafi slitþol íslensks malbiks meira en tvöfaldast. En vissulega er norska granítið endingarbetra, og dýrara, hingað komið.

Menn eru líka að leggja sig eftir að nota það bik sem hentar best en velja ekki bara það ódýrasta.

Hins vegar er við að eiga gríðarlega mikla frost-þíðu veðrun hér á Íslandi, hún er mun meiri en t.d. í Skandinavíu. Það skýrir t.d. af hverju Hvalfjarðargöngin slitna minna, þar eru ekki ein frostþýðusveifla á dag yfir veturinn eins og t.d. í Reykjavík.

Ýmislegt um þetta hér: http://www.steinsteypufelag.is/info/Erindi%20PP.pdf