Skoða þarf heildarmyndina

Það er afar ánægjulegt að sjá hversu fáir hafa látist í umferðarslysum á árinu 2014.  Þessi þróun hefur verið viðvarandi undanfarin ár, en þó hefur það verið aðeins rokkandi upp og niður.

Heildarmyndina verður þó að skoða í samhengi og nota viðmiðanir sem aðrar þjóðir nota.  Í þeim löndum sem við berum okkur saman við er oftast horft á 5 ára tímabil í einu og viðmiðunin eru látnir og alvarlega slasaðir saman.  Á þessu 4 ára tímabili sem er í þessari frétt er sú tala á pari, eða 134 sem að sjálfsögðu er ekki ásættanlegt.

Í töfluni með fréttinni eru líka fleira sem vegur ugg.  Fjölgun í slysum á börnum úr 12.5 að meðaltali í 16 árið 2014.  Enging breyting á fjölda útlendinga sem lenda í umferðarslysum.  Alvarlegast þó er að sjá fjölgunina í slysum á hjólandi og gangandi, sem er úr 129 í meðaltalinu í 157,sem er aukning um 22%.

Ástæða fækkunar banaslysa má að mínu viti fyrst og fremst rekja til öruggari bíla.  Elstu bílunum fækkar og þeir sem eftir eru öruggari, þó svo að heildar aldur flotans hafi hækkað.  Þeir bílar eru þó öruggari en þeir elstu.  Fækkun slysa á ungum ökumönnum má einnig að miklum hluta rekja til þess að eftir hrun hafa þeir ekki komist yfir öflug ökutæki á sama hátt og áður með því einu að skrifa nafnið sitt á blað. Akstursbannið hefur einnig virkað, en ökukennslunni í heild lítið farið fram á þessu tímabili nema á Akureyri.

Á þessum 4 árum hefur lítið sem ekkert breyst til batnaðar í vegakerfinu, nema síður sé.  Reykjanesbrautin sem nefnd er í fréttinni hefur frekað versnað en hitt, þar sem slökkt hefur verið á stórum hluta lýsingarinnar, sem reyndar er óþörf.  Eftir standa ljóslausir ólöglegir staurar og viðhaldsleysi kemur niður á merkingum og malbiki.  Suðurlandsvegur stendur einnig hálfkláraður og með stórum göllum.  Öðru í vegakerfinu hefur frekar hrakað en hitt frá hruni vegna viðhaldsleysis eins og fram hefur komið í fjölmiðlum, þannig að ekki er hægt að þakka vegakerfinu fyrir mikið í þessu sambandi.

 

 

 

Banaslys ekki færri frá 1966